پیمان ننگین اسلو؛ رنجی بیست ساله برای فلسطینی ها

اوضاع فلسطینی ها این روزها بدتر از هر زمان دیگری است در کرانه باختری و برای تشکیلات خودگردان به مراتب بدتر است.

مردم فلسطین از تفرقه و دودستگی و ناکار آمدی تشکیلات خودگردان به تنگ آمده اند این در حالی است که رهبران این تشکیلات همچنان به مذاکرات سازش دل بسته اند، در حالی که نتایج مذاکرات و پیمانهای قبلی از جمله پیمان اسلو نتیجه ای جز شکست برای فلسطینی ها به دنبال نداشته است.

در نتیجه پیمانهای سازکارانه تشکیلات خودگردان با مسئولان رژیم صهیونیستی، سرنوشت فلسطینی ها بیش از قبل در اختیار صهیونیستها قرار گرفته است و آنها هر زمان که مایل باشند تشکیلات خودگردان را از نظر مالی تحت فشار قرار می دهند تا به خواسته های خود برسند.

یکی از پیمانهایی که حدود بیست سال قبل امضا شد پیمان اسلو بود. این پیمان پس از انتفاضه نخست فلسطین در سال 1987 کنفرانس مادرید در سال 1991 شکل گرفت.

مذاکرات در اسلو واقع در نروژ انجام شد و در سال 20 آگوست سال 1993 به پایان رسید. پس از آن در یک مراسم در واشنگتن دی سی در 13 سپتامبر همین سال با حضور یاسر عرفات رئیس وقت سازمان آزادیبخش فلسطین(ساف)، اسحاق رابین نخست وزیر وقت رژیم اشغالگر قدس و بیل کلینتون رئیس جمهوری وقت آمریکا امضا شد.

سند این پیمان همچنین توسط ابومازن از سوی ساف، شیمیون پرز از سوی رژیم اسرائیل و کریستوفر وزیر خارجه وقت آمریکا و آندره کوزیرف از جانب روسیه امضا شده است.

پیمان اسلو زمینه ایجاد تشکیلات خودگردان را با وظیفه کنترل مناطق تحت سیطره اش و پیگیری روند مذاکرات فراهم آورد.در این پیمان عقب نشینی نظامیان صهیونیست  از غزه و کرانه باختری لحاظ شده بود که رژیم اشغالگر قدس به آن عمل نکرد.

 این پیمان قرار بود طی پنج سال نهایی شود، اما نتیجه ای جز اعتراف ساف به رژیم صهیونیستی و مذاکرات سازش در بر نداشت.

مدت زمانی کوتاه پس از امضای این پیمان، رابین از سوی گروههای افراطی اسرائیلی ترور شد.

این پیمان در عین حال که با مخالفت شدید گروههای افراطی یهودی و صهیونیستی رو برو بود از سوی برخی گروههای مقاومت فلسطینی هماند جهاد اسلامی و حماس نیز به دلیل تضییع حقوق فلسطینی ها مورد مخالفت قرار گرفت. 

مفاد پیمان اسلو ضمن تاکید بر تشکیل دو دولت مستقل اسرائیل و فلسطین، رژیم صهیونیستی را به عقب نشینی از مناطق اشغال شده در سال 1967 و توقف شهرک سازی برای یهودیان در مناطق مختلف سرزمینهای اشغالی، ازآزادی اسیران فلسطینی و به رسمیت شناختن دولت خودگردان فلسطین ملزم می کرد مفادی که به اعتقاد فلسطینی هیچگاه محقق نشد و فقط حلقه محاصره مناطق فلسطینی را تنگ تر و تسلط اسرائیل بر این مناطق را تشدید کرد.

روزنامه الثوره سوریه در مطلبی با عنوان" اسلو بیست ساله شد، اما دستاورد آن برای فلسطینی ها چیست " آورده است : در سیزده ماه سپتامبر جاری پیمان اسلو بیست ساله شد، اما دستاورد آن برای فلسطینی ها و اعراب چه بود؟

آیا خشم فلسطینی ها در کرانه باختری فقط جنبه اقتصادی دارد یا به خاطر نتایج پیمان اسلو و مخالفت با نتایج آن است؟

این روزنامه می نویسد: یکی از نتایج مستقیم پیمان اسلو قرار دادن سرنوشت فلسطینی ها در دست اشغالگران صهیونیستی است. این پیمان علاوه بر به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی اقتصاد فلسطین را تحت سیطره اشغالگران قرار داد.

حاصل این پیمان صرف نظر کردن از مقاومت و مبارزه مسلحانه علیه اشغالگران و مقابله تشکیلات خودگردان به عنوان مانعی در برابر انتفاضه مردمی و دستگیری فعالان فلسطینی به نیابت از آن بود.

این روزنامه بیان کرد: اشغالگران از این پیمان استفاده کردند و به یهودی سازی اراضی اشغالی به شکل گسترده ای روی آوردند.

شهرک سازی و یهودی سازی کرانه باختری و بیت المقدس نتیجه سالها گفتگوهای بی نتیجه است. بدترین نتیجه پیمان اسلو دودستگی فلسطینی ها به ویژه فتح و حماس بود. 

بازی صهیونیستها ایجاد دودستگی میان فلسطینی ها و پایان دادن به مبارزان مسلحانه علیه رژیم صهیونیستی بود.

پس از گذشت بیست سال از امضای پیمان اسلو صهیونیستها در کرانه باختری بیشتر شده اند و شهرک سازی توسعه پیدا کرده است.

علت عقب نشینی صهیونیستها از غزه، مقاومت مسلحانه بود، اما پیمان اسلو خیال صهیونیستها را از بابت انتقاضه مسلحانه در کرانه باختری و بیت المقدس راحت کرد.

به طور خلاصه می توان گفت که همه رنجها و مصایبی که مردم فلسطین هم اکنون از آن رنج می برند به خاطر پیمان اوسلو است.